Ülkemizde Korona virüsüyle ilgili yavaş yavaş normalleşme sürecine girerken, bazı çocuklarımızda normalleşmenin hemen görülemeyeceğini biliyoruz. Elbette aile dinamikleri, çocuğun mizacı, yaygın kaygılarının olup olmadığı gibi etkenler burada önemli rol oynamaktadır. Bizler her ne kadar eski düzene kavuşmayı iple çeksek de çocuklarımızdan bazıları buna hazır olmayabilir. Bu durumda normal hayata daha yavaş ve kademeli bir geçiş bu çocuklarımız için daha uygun olacaktır. Unutmayalım ki, çocuklarımıza son iki buçuk ay içerisinde düzenli olarak dışarının güvenli olmadığını, dışarı çıkamayacaklarını ve bunun sebeplerini anlattık. Bir anda "Artık dışarısı güvenli, dışarıya çıkabilirsin" dediğimizde buna inanmaları zaman alabilir.

Genel olarak normalleşme sürecinde daha çok zorlanabilecek çocuklarımız; çevresinde destek bulamayan, yaygın kaygıları yüksek olan, psikolojik dayanıklığı düşük olan (tüm değişimlerde kaygı yaşayan ve uyum sağlamakta zorlanan) ve ebeveynleri daha kaygılı olan çocuklardır. Sizlerin kaygı seviyenize ve bunu nasıl yönettiğinize bağlı olarak çocuklarınızın bunu gözlemleyerek sizin duygunuzu taşımaları büyük bir olasılıktır. Bu dönemde özellikle güvenilirliği az olan internet sitelerindeki bilgilerin ev ortamında konu edilmesi, net bilgiler yerine varsayımlar ve teoriler üzerine konuşulması çocuğunuzu daha da kaygılandırır. Mümkün olduğunca eş, dost, komşularla sohbetlerinizde söylediklerinize dikkat ederek ve çocuklarınızın haber takibini kısıtlayarak onların kaygılarını azaltabilirsiniz. Her gün Günlük Koronavirüs Tablosu'nu takip etmeleri, çocuklarımız için önerdiğimiz bir davranış değildir. Normalleşme sürecinde ev ortamında yaptığınız konuşmaları daha çok güzel haberleri seslendirmek için kullanabilir, çocuğunuzun bu konuşmalara kulak misafiri olmasını sağlayabilirsiniz. Örneğin telefonda konuşurken "Evet, bu durum kontrol altına alınmaya başlandı, ne kadar güzel her gün daha iyi haberler geliyor" gibi ifadeleri duymaları güvende olduklarını hissettirecektir. Güveni seslendirme dediğimiz bu tutuma ek olarak çocuğunuz dışarı çıkmak istemese bile sizin ufak aralıklarla dışarı çıkmanız, "Önlemlerimi aldım, markete kadar gidip geleceğim" çocuğunuza yine güven mesajını iletecektir.

Neleri Yapmamalıyız?

"Bunda korkacak ne var?" gibi ifadelerin çocuğun duygusunu reddetmek olduğunu daha önceki yazılarımızda belirtmiştik. Söz konusun duygular olduğunda, doğru ve yanlış olmadığını tekrar hatırlatmak isteriz. Onlar için duygularının gerçekliği reddedemeyecekleri kadar büyük olabilir. Buna ek olarak, dışarı çıkmaları için ısrarcı bir tutum da çocuklarımızı olumsuz etkiler. Zorlandığını hisseden çocuklar dışarı çıkmaya hazır olmadıkları için öfkelenebilir, çok üzülebilir ve bunu davranışlarına yansıtabilirler. Yanlış ve çok fazla bilgi vermek de yine sağlıklı olmayan tutumlar arasındadır.

Neleri Yapmalıyız?

Çocuklarımızın duygularını kabul edip şefkatle yaklaşmak ve duygularını ifade etmesine olanak tanımak çok önemlidir. Bir başka önemli tutum ise çocuğunuzun hızına uyum sağlayarak belki öncelikli olarak yalnızca açık bir pencerenin önünde oturmak, sonra yalnızca apartman kapısının önünde durmak gibi adım adım ilerlemektir. Elbette doğru bilgi vermek de yine yapılması gerekenler arasında yer almaktadır.

Normalleşme süreciyle birlikte öngördüğümüz ve destek almanızı önerdiğimiz bazı durumlar şunlardır; okulların açılmasıyla birlikte ortaya çıkan ayrılık kaygısı, okul reddi, kaygı ve korkuların okul dışındaki alanlara yansıması, dışarı çıkmayı istememe, temizlik davranışının artışı ve yeni korkular geliştirme. Unutmamalıyız ki, çocuklarınızı en iyi tanıyan kişiler sizlersiniz. Onlara iyi gelen, onları eğlendiren ve mutlu eden aktiviteleri bu süreçte artırmak çocuklarınızın kendilerini çok daha iyi hissetmelerine yardımcı olacaktır.